WUEF dla opornych, czyli aerial Tańczą, wiszą głową w dół, owinięte kolorowymi szarfami kręcą piruety – zwykłe dziewczyny oderwane od ziemi. Tekst: Kasia Stadejek Zdjęcia: Tamara Pieńko / Not Another Yoga Studio Opublikowano: 8 Stycznia 2019 Ten artykuł przeczytasz w mniej niż 14 minut! Nie trzeba od razu wsiadać ze spadochronem do helikoptera ani szukać mostu do skoku na bungee, żeby na chwilę znaleźć się w powietrzu i poczuć adrenalinę. Umożliwia to także aerial silk, czyli taniec akrobatyczny na szarfach wertykalnych. Brzmi jak dyscyplina sportowa, do której nie warto podchodzić bez kilku lat praktyki cyrkowej? Nic bardziej mylnego. To zajęcia, które łączą sport i sztukę. Aerial (ang. powietrzny, ale też zwiewny i eteryczny, o czym za chwilę) można uprawiać, korzystając nie tylko z szarf, lecz także z hamaków i kół przypominających hula-hoop. To połączenie ćwiczeń wzmacniających i uelastyczniających całe ciało z tańcem i akrobacjami godnymi cyrkowca. Oczywiście na te ostatnie można sobie pozwolić dopiero po oswojeniu się z fruwaniem pod sufitem na materiałowej taśmie, ale cel zbliża się wraz z kolejnymi zajęciami. Może go osiągnąć każdy. Gabi na szarfy trafiła trochę z przypadku. Razem z koleżanką Krysią regularnie chodziła na ściankę wspinaczkową, obok której odbywały się akrobacje na szarfach. Te dwa sporty często występują obok siebie, bo sale ze ściankami wspinaczkowymi mają wysokie sufity oraz systemy lin, dzięki którym można łatwo zamontować szarfy, i materace. Dziewczyny wisiały zmęczone w niewygodnych uprzężach i butach i obserwowały, jak majestatycznie tańczą w powietrzu ich koleżanki. Po zejściu ze ścianki podeszły do trenerki, która zachęciła ich do nauki fruwania. UNNATA® Aerial yoga oferuje autentyczną jogę z wykorzystaniem miękkiego hamaka do odkrywania, udoskonalania i rozwijania tradycyjnych pozycji jogi. Na zdjęciu pozycja aerial - taniec na szarfach sześć metrów nad ziemią Na pierwsze zajęcia dziewczyny przyszły podekscytowane i przekonane, że wspinaczka po szarfie musi mieć coś wspólnego z tą po ścianie. Podobne zdanie o aerialu mieli ich koledzy wspinacze, którzy podglądali te same zajęcia i pewni siebie deklarowali, że zawijanie się w powietrzu w szarfę to byłaby dla nich pestka. Gdy tylko próbowali, spadali plackiem na materac i odchodzili jak niepyszni. Dla dziewczyn, nieco bardziej pokornych, to też nie była łatwizna. Okazało się, że to niezwykle trudny, siłowy sport. Do wciągania się po szarfach potrzebne są zupełnie inne mięśnie niż te rozwinięte nawet u całkiem wysportowanych dziewczyn, do których zaliczała się Gabi. Trzeba mieć mocne stawy, zwłaszcza nadgarstki, i wiele samozaparcia. Bo zanim uda się majestatycznie wspiąć po szarfie, zawisnąć, zakręcić się w materiał i z gracją po nim sturlać, minie sporo czasu i nabitych zostanie kilkanaście siniaków. Gabi to nie zniechęciło. – Byłyśmy bardzo zmotywowane i podekscytowane, dałyśmy z siebie 200%, chociaż jak teraz przypomnę sobie, co wyczyniałyśmy i jakie miałyśmy o sobie mniemanie, to chce mi się śmiać. Na drugi dzień nie mogłam umyć zębów, bo tak bolały mnie ręce i klatka piersiowa, ale mimo wszystko wiedziałam, że chcę wrócić – opowiada. Na zajęciach zrelaksujesz i wzmocnisz ciało, odnajdziesz prawidłową postawę, a przede wszystkim, pozbędziesz się chronicznych napięć, wynikających z siedzącego trybu pracy. Na zdjęciu pozycja - aerial wyglądają zajęcia z aerial? Zajęcia trwają około godziny, ale w wielu szkołach można ten czas przedłużyć i poćwiczyć samodzielnie. Zaczynają się od rozgrzewki i rozciągania, a następnie robi się ćwiczenia tuż nad materacem. Kto ma siłę, może później wspiąć się wyżej, w zależności od pomieszczenia, nawet kilka metrów w górę. Nie ma specjalnych warunków, które trzeba spełnić, by rozpocząć trening. Problem będzie jeden: grawitacja. Im więcej kilogramów mamy do wciągnięcia na szarfę, tym więcej siły będziemy potrzebować, żeby zrobić to z gracją. Grawitacja pomoże potem fantazyjnie się z szarfy wyplątać, ale żeby wyglądać przy tym majestatycznie, potrzeba sporo pracy. Jest to więc sport dla wytrwałych i tych, którzy lubią treningi siłowe. Spodoba się też dziewczynom, które opanowały podstawy tańca na rurze – tutaj rurą jest właśnie szarfa – a także tym, które w sporcie poszukują adrenaliny. Taniec na szarfach - gdzie i za ile Przeważnie zajęcia na szarfach kosztują 120-150 złotych za miesiąc przy zajęciach raz w tygodniu i 200-250 złotych za miesiąc przy dwóch treningach w tygodniu. Strój, który obowiązuje na treningach, to długie legginsy, skarpetki i obcisła koszulka z długim rękawem – wszystko, co odstaje, wplącze się w szarfę lub odsłoni ciało przy pierwszym zwisie głową w dół. Gdy już polubicie zaplątywanie się w szarfy, przydadzą wam się też dodatkowe szorty z lycry, które łagodzą nacisk na pachwiny. Nic więcej nie trzeba ze sobą mieć – to ważny argument dla tych, którzy nie lubią nosić przez cały dzień dodatkowych butów i akcesoriów treningowych. Warszawa Not Another Yoga Studio – studio jogi specjalizuje sie w Unnanta Aerial Jodze Aerial Dance Studio Gimnastyka Powietrzna School Klub Sportowy Zakręt Wrocław Dare Dance Company Music and Motion Aerial Dance Studio Vertykalna Katowice SK Talent Kraków Real Passion Łódź Dream Team Trójmiasto Szkoła Aerial Hamak w Aerial jodze relaksuje i odciąża kręgosłup. Dzięki niemu trudne asany stają się proste do wykonania dla każdego. Na zdjęciu pozycja regeneracyjnaJakie korzyści przynosi aerial? Po kilku miesiącach treningów na szarfach ciało staje się sprężyste. Podczas ćwiczeń pracuje 90% mięśni, więc rozwijają się one równomiernie. Wzrasta siła, a maleją obwody, zwłaszcza brzucha, nóg i ramion. Ciężar ciała, który na początkowym etapie nauki wydaje się być utrapieniem, też jakoś tajemniczo się redukuje. Taniec na szarfach, jak zresztą każdy taniec, to doskonały sposób na redukcję stresu. Endorfiny buzują nie tylko od prawidłowo wykonanych akrobacji, lecz także od samych prób, bez względu na to, czy trenujemy w grupie, czy indywidualnie. Pomaga też zaakceptować własne ciało. W końcu to tylko dzięki niemu możemy robić podniebne sztuczki. Kilogramy czy obwody nie mają znaczenia, tu liczy się samozaparcie, a od pokonania kolejnych poziomów trudności zdecydowanie wzrasta pewność siebie. Zapytana o korzyści płynące z zajęć Gabi oprócz dobrej zabawy wymienia przełamanie lęku wysokości i uspokojenie błędnika. – Pierwsze piruety były naprawdę trudne, wyplątywałam się z szarfy w popłochu, zielona na twarzy. Z każdymi kolejnymi zajęciami było lepiej, a w końcu zupełnie zapomniałam o problemach z błędnikiem. Wtedy jedynym problemem była moja wyobraźnia, która podsuwała mi skutki ewentualnych upadków. Kręciło mnie to, że sama panuję nad tym wszystkim, jestem tak wysoko i własnymi rękami, z całych sił podciągam się do konkretnej figury, która z boku wygląda pięknie i majestatycznie. Dowiedziałam się, że mogę kontrolować swoje ciało, że to ja stawiam mu cele i przy odpowiednim nakładzie pracy mogę pokonać wszystkie ograniczenia. Motywowały mnie nie tylko postępy, lecz także koleżanki, bo zajęcia były okazją do spotkania z fantastycznymi kobietami, które sobie pomagały – wymieniałyśmy się sposobami na bezbolesne wiązanie, utrzymywanie równowagi. Taka wymiana doświadczeń pomagała budować atmosferę akceptacji. Nikt nie śmiał się z błędów, kibicowałyśmy sobie, mimo że każda była na innym poziomie i przychodziła w innym celu. Po roku treningów Gabi przerzuciła się z akrobatyki na dużo mniej obciążającą aerial jogę. Bo szarfy mają też łagodne oblicze, które spodoba się wszystkim spragnionym czegoś nowego w codziennej dawce ruchu. Aerial joga to zajęcia na pograniczu jogi i fitnessu, podczas których z szarf robi się hamaki zawieszone niezbyt wysoko nad ziemią i dostosowane do ćwiczącego. Asany wykonywane za ich pomocą są dla początkujących łatwiejsze, a zaawansowani mogą dzięki hamakom poszerzyć zakres ruchów. Szarfy działają też jako asekuracja podczas trudniejszych ćwiczeń, zwłaszcza tych w pozycji odwróconej, pięknie otwierają klatkę piersiową i rozluźniają barki, których spięcie to duży problem osób pracujących przy komputerze. Wzmacniają również mięśnie posturalne i relaksują kręgosłup. – W sporcie lubię próbować różnych rzeczy. Po fascynacji zajęciami aerobowymi i szarfami w wydaniu siłowo-wyczynowym przyszedł czas na formy wyciszające. Dlatego właśnie aerial joga. Szarfy to piękna sprawa – uśmiecha się Gabi. – Nie tylko pod kątem tego, że wszystko zależy ode mnie, lecz także w wymiarze estetycznym. Kiedy znowu zapragnę adrenaliny, z chęcią wrócę na te zajęcia. Pewne figury powtórzyłam tyle razy, że gdybym miała zaplątać się w dwie szarfy jeszcze raz, zrobiłabym to odruchowo. Chcemy wiedzieć co lubisz Wiesz, że im więcej lajkujesz, tym fajniejsze treści ci serwujemy?figury gimnastyczne, akrobatyczne lub taneczne: 46: francuska czapka wojskowa: 25: furman z serialu ”Alternatywy 4” Poziom średni: figury pole dance po pierwszych przebojach Na pierwszych zajęciach z pole dance poznasz też figury odwrócone, takie jak basic invert, chopper i lean back. Jeśli opanujesz je wszystkie, możesz śmiało sięgać po więcej, próbując uczyć się bardziej złożonych figur pole dance. Z pewnością należą do nich handspring, butterfly i superman. Te sekwencje wymagają już mocniejszych mięśni core i dużej siły w ramionach i udach, zwłaszcza, że w figurze handspring utrzymujesz się na samych rękach, bo biodra masz odsunięte, a praca stopami to tylko kwestia równowagi. Butterfly wykonujesz w pozycji z głową w dół, jedna z rąk skierowana jest na dół w podchwycie, druga bliżej bioder, a ciało jest ustawione równolegle do rurki. Zwróć uwagę, że figury pole dance wykonywane w płaszczyźnie odwróconej ingerują w zaburzenie orientacji i w mogą sprawiać duże problemy. Aby ich uniknąć, staraj się ćwiczyć bezpośrednio przed lustrem, a dla wzmocnienia rąk i przyzwyczajenia ciała do odwróconej pozycji spróbuj swych sił w staniu na Pole dance a odchudzanie i budowa mięśni Ekspert w dziedzinie: figury pole dance dla zaawansowanych Prawdziwi zapaleńcy na pewno dojdą z czasem do perfekcji we wszystkich poznanych figurach pole dance. Gdy obydwa poziomy “wstępne” będą już w jednym palcu, pora na 2 ostatnie formacje: gemini i iron X. To najtrudniejsze figury pole dance, z których wynikają inne pochodne sekwencje. Iron X to odmiana ludzkiej flagi - różnica polega jedynie na tym, że nogi rozłożone są w szpagacie i znajdują się w płaszczyźnie równoległej do podłoża. Z figurami pole dance powiązanych jest wiele innych modułów akrobatycznych. Gdy już nabierzesz więcej wprawy, nie będzie dla ciebie rzeczy nie do zrobienia, a casting do drugiej części “Ślicznotek” należeć będzie do ciebie! Figury pole dance dla średniozaawansowanych Figura Handspring Jedna z najbardziej popularnych figur pole dance. Rozpoczęcie ćwiczenia przypomina ruchy w figurze zwanej motylkiem. Podczas handspringa jednak tancerka utrzymuje się jedynie na rękach. Biodra powinny być odsunięte od drążka. Stopy natomiast – zwrócone w jego stronę. Stabilizację w tej figurze pole dance można uzyskać podczas trzymania nóg przy drążku. Dzięki temu oderwanie ich nie spowoduje chwiania się tancerki. Co więcej, ta figura pole dance występuje w wielu wariantach – zwykle trudniejszych handspring pencil czy elbow grip pole dance i innych sportów z całej Polski Figury pole dance - niesamowite zdjęcia Figury pole dance są wyjątkowe i nadają się do sfotografowania. W internecie roi się od zdjęć , gdzie piękne tancerki i przystojni tancerzy wykonują spektakularne figury pole dance. Uchwycenie niezwykłej pozy może dać niesamowity efekt w postaci artystycznego zdjęcia, które prezentuje tancerkę lub tancerza w niebywałej pozie. Figura pole dance Butterfly Butterfly, czyli motylek. Podczas tej figury tancerka wisi głową w dół i wypycha biodra do przodu. Jej ciało znajduje się równolegle w stosunku do drążka. Jedną rękę trzyma na dole podchwytem, druga natomiast powinna być bliżej bioder. Osoby początkujące w pole dance mogą stosować różne chwyty podczas wykonywania tej figury. Dobrym wyjściem jest tzw. twisted grip. Kolejnym ruchem w motylku jest przestawienie jednej nogi za siebie. Druga powinna znajdować się na drążku. Następnie należy przyjąć pozycję crucifiksa (tę samą, którą wchodzi się na drążek do motylka) i zakończyć wykonywanie figury. Co więcej, występuje także wersja rozszerzona tego ćwiczenia, a mianowicie butterfly extended. Katalog figur pole dance dla zaawansowanych Iron X - Żelazny krzyż Wykonanie tej figury można porównać do ćwiczenia siłowego, zwanego ludzką flagą (flag). Iron X angażuje do pracy mięśnie ramion, brzucha czy pleców. Różnica między tymi dwoma ćwiczeniami polega na tym, że podczas robienia figury pole dance tancerka rozkłada nogi podobnie jak w szpagacie. Do tego dochodzi efektowny obrót. Gemini, czyli outside leg hang Tę figurę pole dance wykonuje się zwykle z bliskiej odległości od drążka. Tancerka chwyta go na wysokości twarzy obiema rękami. Następnie wybija się z wewnętrznej nogi i podnosi całe ciało. Podczas wykonywania tej figury pole dance należy mieć ugięte ręce w łokciach. Kolejnym ruchem jest zahaczenie zewnętrznej nogi pod kolanem. Później tancerka odciąga wewnętrzną nogę od siebie. Rurka powinna znaleźć się pomiędzy żebrami a biodrem (bokiem). Tancerka wykłada się i dociska drążek pod pachą. Opuszcza ręce i wyciąga je do tyłu. Figura daje złudzenie, że tancerka jest "przyklejona" do rury. Rainbow marchenko Figura uznawana za najpiękniejaszą przez znaczną liczbę tancerek i trenerek pole dance. Wykonanie jej wymaga dobrego rozciągnięcia (szczególnie nóg i pleców). Tancerka podchodząca do tej figury powinna być wstanie wykonać swobodnie szpagat. Co więcej, specyficzne złożenie kręgosłupa podczas wykonywania tej figury w dużej mierze zależy od predyspozycji genetycznych. Nie dla każdej tancerki pole dance ta figura bedzie mozliwa do wykonania. Coccon Podczas wykonywania tej figury pole dance również liczy się bardzo dobre rozciągnięcie pleców. W tym przypadku jednak nie trzeba mieć uwarunkowań genetycznych – każda tancerka po regularnych treningach jest w stanie wykonać tę figurę. Deadlift - martwy ciąg Figura pole dance przeznaczona dla zaawansowanych tancerek. Deadlift jest wymagającym ćwiczeniem. Przede wszystkim ważne są silne mięśnie brzucha oraz pleców. Analogia do ćwiczenia siłowego - martwy ciąg - jest bardzo trafiona. Eagle Jedna z najbardziej delikatnych i subtelnych figur pole dance. Wykonanie jej naturalnie wymaga perfekcyjnego rozciągnięcia. Figura wydaje się prosta, lecz to tylko pozory. Wiele tancerek nieźle się namęczyło zanim udało im się dojść do docelowego ruchu. Rusian split Kolejna figura wymagająca bardzo dobrego rozciągnięcia. Co więcej, tancerka musi mieć doskonały zmysł równowagi oraz dużo siły. Dojście to wykonania tej figury może zająć trochę czasu. Podczas nauki tej trudnej figury pole dance zalecamy stosowanie więcej: Podstawowe figury w Tańcu na rurze
2023-06-15 - Odkryj należącą do użytkownika Lena Gillmeister tablicę „Triki akrobatyczne” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat gimnastyka, gimnastyk, gimnastyka sportowa.
Aerial dance wywodzi się z tradycji cyrkowej, a od kilku lat zdobywa coraz większą popularność na terenie naszego kraju. Treningi tańca w powietrzu są ciekawym urozmaiceniem codziennej aktywności fizycznej, zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Na czym polega aerial dance? Nazwę aerial dance w największym uproszczeniu możemy przetłumaczyć jako taniec w powietrzu. To dziedzina sportu, w której wykorzystuje się różnego rodzaju rekwizyty zawieszone w powietrzu. Aerial dance łączy w sobie elementy akrobatyki, gimanstyki i tańca. Dyscyplina ta dzieli się na kilka rodzajów, w zależności od wykorzystywanego rekwizytu. Może to być na przykład koło cyrkowe, szarfa gimnastyczna, trapez akrobatyczny, hamak do jogi i wiele innych. Aerial silks - taniec na szarfach W tym przypadku wykorzystujemy szarfę akrobatyczną. Jest to poliestrowa chusta wymiarami i wytrzymałością dopasowana do trenowania akrobatyki powietrznej. Szarfę oplatamy wokół siebie podczas treningu, wykonując różne figury i przejścia. Na początku treningi polegają na nauce wspinania się na szarfę, wiązania podstawowych węzłów, oswojeniu się z ćwiczeniami na wysokości i wzmocnieniu mięśni. Z czasem trening jest urozmaicany o coraz trudniejsze figury, a my na bieżąco widzimy dokonywany postęp. Aerial Hoop - taniec na kole Tu oczywiście wykorzystujemy koło cyrkowe, czyli stalową obręcz zamocowaną na wysokości brody ćwiczącego, lub wyżej. Koło akrobatyczne może byc wykorzystywane zarówno do ćwiczenia statycznych figur, jak i rozbudowanych, dynamicznych układów tanecznych. Według wielu użytkowników podstawowe figury aerial hoop są mniej wymagające siłowo od ćwiczeń na szarfach. Aerial Joga - joga w hamaku Jedną z odmian tańca w powietrzu jest także aerial joga, zwana inaczej air jogą. W tym przypadku asany, znane często z tradycyjnej praktyki jogowej, wykonywane są w hamaku zawieszonym w powietrzu. Ułatwia to wykonanie niektórych pozycji i sprawia, że joga staje się jeszcze lepszą zabawą niż zazwyczaj. Zajęcia z jogi w hamakach często są połączeniem różnych rodzajów jogi z elementami tańca. Zazwyczaj są mniej wymagające siłowo od pozostałych dziedzin aerail dance. Trapezy i sześciany akrobatyczne W akrobatyce powietrznej można wykorzystywać różnorodne rekwizyty. Oprócz różnych wariacji na temat koła cyrkowego (takich jak obręcze w kształcie serca czy księżyca) można się spotkać z trapezami akrobatycznymi czy sześcianami do tańca w powietrzu. Są one zazwyczaj wykorzystywane przez osoby zaawansowane, mające doświadczenie w innych dziedzinach tańca w powietrzu. Tego typu rekwizyty, z uwagi na swoją efektowność, często pojawiają się podczas występów na eventach oraz w czasie zawodów aerial dance. Można je z powodzeniem traktować jako urozmaicenie pośród pozostałych technik tańca w powietrzu. Natomiast, z uwagi na wyższy poziom trudności, rekwizyty te nie są tak popularne, jak koło cyrkowe, szarfa, czy hamak do aerial jogi. Gdzie trenować aerial dance? Najczęstszą formą nauki akrobatyki powietrznej jest uczestnictwo w zajęciach grupowych, organizowanych przez szkoły i studia tańca. Biorąc udział w takich zajęciach mamy zagwarantowaną opiekę wykwalifikowanego trenera oraz bezpieczny sprzęt. Aktualnie w większości miast możemy znaleźć studio tańca specjalizujące się w tańcu w powietrzu. W takich miejscach zazwyczaj mamy do wyboru zarówno zajęcia na kołach cyrkowych, jak i na szarfach akrobatycznych. Natomiast zajęcia z aerial jogi są często prowadzone przez klasyczne studia jogi, jako urozmaicenie tradycyjnej praktyki. Drugą formą ćwiczenia aerial dance są treningi w domu. Mogą one stanowić uzupełnienie treningów na sali lub występować samodzielnie. Niektóre osoby decydują się na treningi “w domowym zaciszu”, korzystając z filmów instruktażowych, tłumaczących wejścia do poszczególnych figur. W takim przypadku warto pamiętać o zapewnieniu sobie maksymalnego bezpieczeństwa. Przy zakupie wyposażenia do domowych treningów warto upewnić się czy sprzęt jest bezpieczny oraz czy producent jest w stanie przedstawić świadczące o tym badania. Należy też zaopatrzyć się w materac gimnastyczny, który uchroni nas przed ewentualnymi spadkami. Przy samodzielnym ćwiczeniu figur odwróconych warto też pomyśleć o osobie asekurującej. Zazwyczaj największą korzyść możemy odnieść łącząc treningi w grupie z utrwalaniem umiejętności w domu. W jakim wieku można zacząć trenować taniec w powietrzu? Nie jest to kwestia ściśle określona. Większość szkół tańca przyjmuje kursantów od 6-7 roku życia. Granica ta jest związana z rozwojem psycho-motorycznym dzieci, dojrzałością emocjonalną do uczestnictwa w treningach oraz umiejętnościami koordynacji ruchowej. Zdarzają się oczywiście zajęcia dla dzieci młodszych, natomiast przyjmują one zazwyczaj formę zabawy i ćwiczeń ogólnorozwojowych z użyciem kół lub szarf. W przypadku małych dzieci (powyżej 3. roku życia) ciekawą opcją jest hamak do jogi. Można go z powodzeniem wykorzystywać jako huśtawkę. Poprzez zabawy w hamaku dziecko może rozwinąć sprawność, wzmocnić ręce i dodatkowo fantastycznie spędzić czas. W wielu domach chusto-hamak stanowi stałe wyposażenie wnętrza (zobacz produkty w kategorii: hamaki dla dzieci oraz szarfy akrobatyczne dla dzieci). Dzieci w wieku wczesnoszkolnym oprócz zabaw na hamaku doceniają także bujanie na kole cyrkowym. Koło zawieszone w ogrodzie lub domu staje się nowoczesną wersją trzepaka i dostarcza mnóstwo zabawy. Aerial dance - korzyści i wpływ na zdrowie Podczas pisania o akrobatyce powietrznej należy wspomnieć o korzyściach, jakie płyną z wybrania akurat tej dyscypliny sportu. Treningi aerial dance działają ogólnorozwojowo. Ćwiczenia często łączą ze sobą różne typy aktywności, np. wzmacnianie z rozciąganiem. To sprawia, że trening staje się kompleksowy. Z czasem możemy zaobserwować wzmocnienie mięśni rąk i brzucha. Trening aerial dance ma również pozytywny wpływ na błędnik. A przede wszystkim ćwiczenia akrobatyki powietrznej stanowią świetną zabawę dla dzieci i odskocznię od codzienności dla dorosłych. Polecane produkty [product id="1032, 902, 1107"] Hasło krzyżówkowe „trudne figury w gimnastyce” w słowniku szaradzisty. W niniejszym słowniku szaradzisty dla wyrażenia trudne figury w gimnastyce znajduje się tylko 1 definicja do krzyżówki. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne znaczenia dla hasła „ trudne figury w gimnastyce ” lub W poprzednim wpisie opowiedzieliśmy o historii, zaletach i wadach tańca na rurze. Jeśli go nie czytałaś/-eś, zachęcamy do lektury (znajdziesz go tutaj). W dzisiejszym artykule kontynuujemy temat pole dance. Figury, jakie wykonuje się podczas treningów, naprawdę robią wrażenie i to właśnie o nich chcemy opowiedzieć. Skorpion, krzesełko, hak, gemini, superman, butterfly – katalog figur pole dance jest naprawdę bogaty. Oto zestawienie najpopularniejszych póz z podziałem na poziomy zaawansowania! Jakie wymagania musisz spełniać, aby tańczyć pole dance? Aby rozpocząć naukę tańca na rurze, wystarczą tak naprawdę chęci. Na zajęcia dla początkujących może przyjść każdy, bez wcześniejszej znajomości tego stylu. Instruktorzy są przygotowani do tego, aby pokierować Twoim rozwojem od podstaw. Jednak dalej nie jest już tak łatwo! Taniec na rurze wymaga wiele wytrwałości i determinacji, aby stopniowo rozwijać siłę i mobilność. Na tym musisz się skupić, aby osiągnąć sukces w pole dance: figury w tańcu na rurze wymagają mocnego chwytu – dzięki niemu trzymasz się rury; systematyczne budowanie siły mięśni, nie tylko rąk i nóg, ale także pleców i brzucha; powiększanie zakresu ruchomości stawów – wiele pozycji tego wymaga; rozciągnięcie– nie tylko w standardowym szpagatowym ujęciu, ale także rozciągnięcie pleców, talii itd.; motywacja – na początku (być może przez czas dłuższy, niż się spodziewasz) wiele rzeczy może Ci nie wychodzić – nie zniechęcaj się! Płynność i lekkość ruchów, którą oglądamy podczas występów, jest efektem ciężkiej pracy i wielu godzin treningów. Katalog figur pole dance jest bardzo rozbudowany. Większość z nich wymaga dużej ilości siły i skupienia. Żeby dać dobry pokaz, trzeba być też perfekcyjnie skoncentrowanym. Ważna jest też prawidłowa rozgrzewka. Ostatnie sztuki w magazynie Ostatnie sztuki w magazynie Startujemy z pole dance – figury podstawowe Na pierwszych lekcjach pole dance będziesz uczył/-ła się absolutnych podstaw, jak prawidłowo chwycić rurę, jak na nią wskoczyć, wspiąć się, utrzymać. Ale nie martw się, nie będzie nudno! Instruktorzy już od pierwszych zajęć wprowadzają najprostsze pozy pole dance. Figury, które ćwiczą początkujący adepci to spin chair, czyli krzesełko. Zaczyna się je od chwytu half bracket (ręka bliżej rury łapie ją wyżej, a drugą umieszczamy na wysokości klatki piersiowej). W tym trzymaniu chodzimy kilka okrążeń wokół rury, a kiedy jesteśmy gotowi, podskakujemy. W spin chair rękami ciągniemy ciało do góry, a nogi podnosimy do linii bioder, tworząc pozycję przypominającą siedzenie na krześle. W pole dance figurą podstawową jest również pike spin. Można ją wykonywać bokiem lub frontem. Tu również możemy zastosować wspomniane trzymanie half bracket lub nieco trudniejsze – szpagatowe. Pike spin wygląda podobnie do chair spin, z tym że po uniesieniu prostujemy nogi do pozycji równoległej do podłogi. Jeśli zaczynasz tańczyć pole dance figury podstawowe, których będziesz się jeszcze uczyć to fireman (strażak), carousel (karuzela) oraz front hook i back hook (hak przodem i tyłem). Ostatnie sztuki w magazynie Ostatnie sztuki w magazynie Gemini, crucifix, butterfly – pole dance dla średniaków Taniec na rurze dla osób średnio zaawansowanych ma nieco trudniejsze wyzwania. W pole dance figury, o których powiemy mają wspólną nazwę invertów, czyli wykonywane są w odwróceniu, z głową skierowaną ku podłodze. Pierwsze z nich to gemini. Podobnie jak w spinach chodzimy dookoła rurki, startując z nogi wewnętrznej. Ręką wewnętrzną chwytamy rurkę wysoko, drugą dłoń podczas podskoku dokładamy bardzo blisko pierwszej. Podskakujemy, przekręcając się głową do dołu. Nogą wewnętrzną zahaczamy o rurę, a drugą prostujemy. Puszczamy ręce i odchylamy je do tyłu. Uff, dość trudno to opisać, ale zapewniamy, że (przynajmniej na początku) jeszcze trudniej to zrobić! Inną pozą o średnim stopniu trudności jest butterfly. W pole dance mamy całą gamę wariacji tej figury. Jeśli jesteście ciekawi, jak wyglądają, proponujemy poszperać w Internecie w poszukiwaniu filmików instruktażowych. Nasze słowa na nic się tu zdadzą ;) Oprócz tego do tej grupy zaliczymy jeszcze takie pozy, jak crucifix, daphne, rainbow czy plank. Pole dance – figury bohaterów! Kiedy nabierzesz już wprawy i opanujesz do perfekcji pozy o średnim poziomie trudności, przyjdzie czas na prawdziwe wyzwania. Choć w pole dance figury dla średnio zaawansowanych są naprawdę trudne, to okazuje się, że istnieje także szereg pozycji dla tych, którzy kochają prawdziwe wyzwania! Do tych póz pole dance należą batman i superman. W finalnej pozie supermana wygląda się jak lecący superbohater z ręką wyciągniętą do przodu. Rurę trzymamy pomiędzy nogami, bardzo blisko krocza. Podtrzymujemy się drugą ręką, skierowaną do tyłu. Batman również ma kilka odmian. Generalnie polega na tym, że w trzymaniu szpagatowym zwisamy głową w dół, a nogi wykonują szpagat. Mogą być też całkowicie wyprostowane do góry – wtedy trzymamy się tylko jedną ręką, a druga biegnie wzdłuż ciała. Jest wiele zaawansowanych figur pole dance, które wymagają bardzo mocnych mięśni. Wprawione osoby mogą wykonywać też tzw. dropy, czyli kontrolowane spadanie. To trudne i na pewno podczas nauki można się nieźle poobijać. Jednak zapewniamy, że satysfakcja z prawidłowo wykonanych elementów będzie nagrodą za wszystkie siniaki! Ostatnie sztuki w magazynie Dostępny produkt z innymi opcjami Ostatnie sztuki w magazynie Taniec na rurze w domu – co jest potrzebne? Ćwiczenia na sali treningowej to nie wszystko, co możesz zrobić, aby osiągnąć sukces w pole dance. Figury, chwyty, obroty możesz praktykować również w domowym zaciszu. Do wyboru mamy trzy rodzaje „domowych” rurek: rura do pole dance wolnostojąca, rozporowa i montowana na stałe. Najbardziej rozsądnym wyborem jest rura rozporowa pole dance. Jest łatwiejsza do opanowania, szczególnie dla początkujących, a dodatkowo można ją przemieszczać w przypadku remontu. Swobodna przestrzeń wokół rurki powinna mieć promień min. 1,5 m (optymalnie 2 m). Warto wyposażyć się też w profesjonalny materac, aby ćwiczyć swobodnie i uniknąć stłuczeń. Choć z drugiej strony... Nie zna życia ten, kto nie spadł z rurki przy butterfly'u!175 views, 2 likes, 1 loves, 0 comments, 2 shares, Facebook Watch Videos from Klub Sportowy Gazela: Ćwiczenia akrobatyczne należą do atrakcyjniejszych
Tym razem bardzo fajny montaż wszystkich elementów gimnastycznych z grupy F i G, czyli najtrudniejsze do wykonania w obecnym pojmowaniu gimnastyki. Warto zwrócić uwagę na niektóre, prawie archiwalne nagrania w tym wideo. Dowodzi to faktu, że są rzeczy w gimnastyce nieosiągalne nawet dzisiaj dla większości zawodników. Jednak to sport, który nigdy nie stanie w miejscu, zawsze pojawi się ktoś, kto zrobi coś uważanego do tej pory za nierealne. Ale z drugiej strony… w latach 50, 2 salta proste w tył były niewiarygodnym osiągnięciem :) Bardzo polecam to wideo!. 255 551 15 455 579 656 623 248
trudne figury gimnastyczne akrobatyczne lub taneczne
